“Kom ons zeker eens bezoeken in het Museum voor Natuurwetenschappen,” geeft Chris Dusauchoit op het einde van Walking with Dinosaurs nog snel mee.
Op de VRT toont Dusauchoit graag zijn liefde voor levende dieren, hier maakt hij duidelijk ook uitgestorven beesten hem niet te min zijn. Fossielen zijn van onschatbare waarde luidt de boodschap van de film en daar raakt zelfs een gameverslaafde tiener uiteindelijk van overtuigd.
De hoofdmoot van de levensechte computeranimatiefilm wordt echter toevertrouwd aan de dino’s van dienst, en dat is prima zo. Het digitale toverwerk van de BBC Earth-specialisten is er sinds de bejubelde tv-serie van 1999 nog duchtig op vooruitgegaan, wat betekent dat je het idee van pratende dinosaurussen met menselijke emoties probleemloos aanvaardt.
Laten we ook wel wezen: Walking with Dinosaurs is in de eerste plaats een tekenfilm, cinema die gemaakt is voor heel jonge toeschouwers en die dichter aanleunt bij Walt Disney dan bij David Attenborough. Wat die kinderen zullen vinden van de wetenschappelijke uitleg die het verhaal nu en dan onderbreekt, is maar de vraag.